Wlastimil Hofman
Lulajże Jezuniu, 1913

Kolejna liryczna scena religijna w swojskim krajobrazie. Hofmanowskie krajobrazy są ubogie, malowane dość płasko, z minimalną liczbą szczegółów. Nie przytłaczają przedstawianych treści. Dwa aniołki wcielone w postaci wiejskich dzieci pochylają się wraz z Madonną nad korytkiem z małym Jezusem.