Edward Okuń
winieta w "Chimerze", 1901, t. 2, z. 4/5

To winieta do Króla Kofetui, literackiej wersji legendy o królu, który poślubił żebraczkę, autorstwa Juliusa Zeyera, XIX-wiecznego pisarza czeskiego. Okuń wykorzystał szalenie pasujący do secesyjnego umiłowania falistych linii atrybut kobiecości, jakim są włosy. Ich pasma przechodzą płynnie w brzegi kanału w tle. Swą falistością pogłębiają też muzyczny charakter ilustracji przedstawiającej skrzypaczkę.