Wzór: Chimerałonecznik to motyw odziedziczony po angielskim estetyzmie, którego, obok lilii, był godłem. Ciekawy ze względu na długą łodygę, pasującą do secesyjnego wertykalizmu. Ale z uwagi na prosty kształt tej łodygi odpowiadający raczej prostoliniowej odmianie secesji. Taka właśnie była częstsza na ziemiach polskich, dlatego m.in. zrobił on u nas wielką furorę. Drugim powodem był rodzimy charakter tego kwiatu. Polscy artyści chętniej niż egzotyczne portretowali i stylizowali rośliny naszych łąk i ogrodów.
Szczególnie ciekawe wśród przedstawionych tu przykładów wykorzystania omawianego motywu są te z wrocławskiej kamienicy przy ul. Ruskiej 3-4. Widoczne na niej słoneczniki oprócz części naziemnej mają także część podziemną. Secesja bardzo lubiła pokazywać korzenie roślin, dające okazję do kreślenia falistych linii i podkreślające biologizm życia.

Zobacz powiększenie

Bielsko-Biała

Zobacz powiększenie

Kraków, pl. Wszystkich Świętych 5 - kościół Franciszkanów, proj. Stanisław Wyspiański, 1895

Zobacz powiększenie

Kraków, Reformacka 3, proj. Władysław Kaczmarski, 1905

Zobacz powiększenie

Lublin, Chopina 11, proj. Ksawery Drozdowski

Zobacz powiększenie

Budapeszt, Honved 3 - dom Bedo

Zobacz powiększenie

Budapeszt, Honved 3 - dom Bedo

Zobacz powiększenie

Nysa, Prudnicka

Zobacz powiększenie

Sopot, Parkowa 55

Zobacz powiększenie

Praga, Hasztalska 6

Zobacz powiększenie

Lublin, Krakowskie Przedmieście 51

Zobacz powiększenie

Przemyśl, Grunwaldzka 4, proj. Jan Pawlisz, 1912

Zobacz powiększenie

Toruń, Chopina 20

Zobacz powiększenie

Warszawa, Aleje Jerozolimskie 47, proj. Ludwik Panczakiewicz, 1905-1906

Zobacz powiększenie

Wrocław, Ruska 3-4, proj. Max Kessel, 1900-1902

Zobacz powiększenie

Wiedeń, stacja metra Karlsplatz, proj. Otto Wagner, 1898

Wzór: The Studio