sztuce secesyjnej paw zrobił oszałamiającą karierę. Można ją porównać jedynie z popularnością tych ptaków w sztuce wczesnochrześcijańskiej i średniowiecznej. To zapewne ich wyjątkowa uroda sprawiła, że umieszczano je w wyobrażeniach raju. Pawie pióra na skrzydłach aniołów wskazywały na rajskie pochodzenie Bożych posłańców. Najwyraźniej uznano też pawie za godne, by przedstawiać je pijące wodę z naczynia symbolizującego źródło życia. Dzięki temu stały się symbolem nieśmiertelności i życia wiecznego. Jednak królewski przepych upierzenia doprowadził je w końcu do tego, że zostały symbolem pychy.
Dla artystów epoki secesji najważniejsze były wyjątkowe walory dekoracyjne pawi. Spośród zgromadzonych przez nas przykładów najciekawszy jest ten z muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie. Można sobie wyobrazić, jak efektownie będą lśniły emaliowane pióra pawia na kandelabrze, gdy zapłoną w nim świece.