Dom Maxa Bahra. Nietypowy plan budynku jest wynikiem dwuetapowej historii budowy. W końcu XIX wieku powstało jednokondygnacyjne lewe skrzydło, a prawe - dwukondygnacyjne - wzniesiono dla syna Maxa Bahra, Paula, w 1903 roku. Wtedy przebudowano także skrzydło lewe. Język secesji ogranicza się tu w zasadzie do ornamentów na elewacji i jej wertykalizmu. Najbardziej fantazyjny jest niesymetrycznie umieszczony pseudoryzalit z wejściem do budynku.
|
|
|
|
|
|
© Tekst i foto: Marek Demidowicz 2010
