Słoweńska stolica jest członkiem Réseau Art Nouveau Network (organizacji zrzeszającej miasta secesyjne). Swoją secesyjną zabudowę miasto zawdzięcza trzęsieniu ziemi, które nawiedziło je w roku 1895. W odbudowie Lublany po tym wydarzeniu uczestniczył m.in. architekt i urbanista Max Fabiani, aktywny zresztą w innych miastach monarchii austro-węgierskiej - w Wiedniu oczywiście, ale także w Bielsku-Białej i Trieście. Nie wypada nie wspomnieć tutaj o największym słoweńskim architekcie Joże Plečniku, który odcisnął swe piętno na obrazie miasta, chociaż akurat jego secesyjne realizacje powstały nie w rodzinnej Lublanie, lecz w Wiedniu. Lublańska secesja jest bliska wiedeńskiej, lecz geometryczne ornamenty mają rys słoweńskiej ludowości.