ałac Izraela Poznańskiego, usytuowany u zbiegu ulic Ogrodowej i Zachodniej, nie jest rzecz jasna budowlą secesyjną. W wyniku przebudowy z roku 1898 nadano mu kostium w stylu renesansu francuskiego. Obecną neobarokową formę otrzymał w latach 1901-1903. Taki też charakter - okazały i monumentalny - mają jego wnętrza. Jednak w ramach wspomnianej przebudowy z lat 1901-1903 dokonano w nim także zmian stanowiących ukłon w kierunku modnego wówczas stylu - secesji.
Na piętrze powstała duża jadalnia. W znajdujące się w niej neobarokowe boazerie wkomponowano olbrzymi kredens i kominek, którego częścią jest słynny paw z witrażowym secesyjnym ogonem. Na parterze znajdowały się kantory, biura spółki i gabinet prezesa. Powstał hol reprezentacyjny oraz klatka schodowa o częściowo secesyjnym wystroju. W holu zbudowano secesyjny kominek, a nad umieszczono ceramiczną dekorację pejzażową. W skrzydle bocznym w piwnicach mieściła się kuchnia i pomieszczenia gospodarcze, na parterze magazyny wyrobów gotowych, zaś na piętrze m.in. pokój bilardowy i apartament mieszkalny rodziny. Niektóre z tych pomieszczeń mają obecnie secesyjne wyposażenie ruchome. Ale najcenniejsza jest w nich oryginalna, bardzo efektowna, stolarka (drzwi, boazerie ścienne i sufitowe) - w naprawdę dobrym guście.
W pałacu, będącym symbolem oszałamiających karier łódzkich fabrykantów włókienniczych, od 1975 roku mieści się Muzeum Historii Miasta Łodzi.