wiat roślin był ważnym źródłem inspiracji dla artystów secesyjnych. U podstaw jego popularności leżało, prezentowane przez Ruskina i Morrisa, a podzielane przez późniejszych twórców, uwielbienie dla natury. Wielu było zapalonymi kolekcjonerami i kopistami roślin (choćby Émile Gallé we Francji, a w Polsce Stanisław Wyspiański). Angielscy prekursorzy secesji projektowali desenie pod pewnymi względami nawiązujące do teł średniowiecznych tapiserii mille fleurs, choć nie naśladujące ich. Ruskin i Morris zalecali czerpanie prosto z natury, zamiast przetwarzania starych wzorców. Świeżość motywów pochodzących z obserwacji natury przeciwstawiana była skostnieniu ornamentów charakterystycznych dla dotychczas obowiązujących stylów historyzujących. Nowemu spojrzeniu na roślinę sprzyjało wielkie pod koniec XIX wieku zainteresowanie naukami biologicznymi, a szczególnie możliwość oglądania preparatów pod mikroskopem. Zaczęto dostrzegać nie tylko walory estetyczne kwiatu czy owocu, ale z ciekawością spojrzano na podziemną część rośliny oraz jej nasiono. Podróżnicy odbywali egzotyczne podróże, z których przywozili egzotyczne rośliny. Powstawały wzorniki z motywami roślinnymi, m.in. Eugene'a Grasseta. Wiele roślin było ciekawych dla twórców ze względu na swe konotacje symboliczne. Ale jeszcze bardziej z uwagi na piękne kształty.